"Wil je de rode of de blauwe schoentjes aan?"

Ik sta in de gang en probeer mijn bonusdochter Haley (6) te motiveren om haar schoenen aan te trekken. We hebben enigszins haast en ik probeer haar vriendelijk doch sturend te benaderen. ‘Wil je je schoenen aantrekken?’ Vraag ik haar. Ze is te druk met andere dingen. ‘Trek je schoenen nu aan,’ komt er nu meer dwingend uit mijn mond. Mokkend gaat ze op de trap zitten en sjort een aantal keren aan het lipje van haar roze-zwarte Nike gympen en trekt ze aan. Hierna trekt ze -met een rust die alleen kinderen kunnen hebben- haar jas aan. Met veel pijn en moeite gaan we te laat de deur uit en hebben we een chagrijnig 6-jarig meisje in de auto. De dagen erna overpeins ik zoals altijd mijn eigen handelen en de invloed die ik positief kan uitoefenen. Wat kan ik doen om haar te motiveren?

Wanneer je even van je pad bent

Het gedrag van mensen en mijn eigen invloed heeft me al mijn hele leven gefascineerd, al zo lang als ik me kan herinneren. Mijn moeder was hierin een grote inspiratiebron. Als iemand met enorme rust mensen kan motiveren, is zij het. Veel heb ik van haar hierin geleerd ook om ieder mens te zien zoals zij is met een eigen wereldmodel. Toch is het soms lastig om als mens of als professional een ander te motiveren zodat de ander in beweging komt vanuit eigen motivatie. Zo merk ik in mijn opleiding integratieve psychotherapie aan de Nederlandse Academie voor psychotherapie en tijdens de gesprekken met mijn cliënten dat je steeds weer aansluiting vindt als je dit doet vanuit de blik van de ander. Tot op de millimeter trainen we dit in modellen, protocollen en technieken alles om het eigen verandervermogen van de client aan te spreken. Een mooi gesprek tijdens één van mijn supervisie sessies heeft me over dit onderwerp weer aan het denken gezet over hoe je dit zowel privé als in je rol als professional toepast; enerzijds leidend en anderzijds de ander volgend. Het luistert nauw en is bij tijd en wijlen ongelofelijk complex om juist aan te sluiten bij wat de ander wil en tegelijkertijd niet in alles mee te gaan. Hiermee dien je de ander ook niet. Iedereen wil het leven leiden naar eigen verlangens en tegelijkertijd af en toe bij de hand genomen worden wanneer je even van je pad bent afgeraakt om er weer opnieuw op terecht te komen.

“Wil je de rode of de blauwe schoentjes aan?”

Mijn supervisor Marianna gebruikte hiervoor een mooie metafoor over het benaderen van een kind; ‘wil je de rode of de blauwe schoentjes aan?’ Zo ben je volgend in het geven van een keuze en tegelijkertijd leidend in het aansturen op het kiezen tussen de rode of de blauwe schoenen. Dit werkt in het begeleiden van mensen ook zo bij blokkades of het nastreven van verlangens. Om het proces van de cliënt goed te begeleiden heb je als begeleider ook een doel om pragmatisch doeltreffend en kortdurend te werk te gaan. Dit lukt alleen wanneer je bezig blijft met het sturen van de client in dat wat hij of zij zelf wil bereiken met respect voor hoe hij of zij inhoud wilt geven aan het leven.

Door: Bob Offereins
Coach, trainer en therapeut

Gerelateerde berichten

Je leert meer van jongeren dan zij van jou

Daar sta ik dan, bepakt en bezakt. Dikke trui en blauwe Nike sporttas. Met kriebels in mijn buik begin ik aan dit weekend kamp. Ik had niet verwacht dat ik het spannend zou vinden, al vaak ben ik op kamp geweest. Maar dit keer is het anders. Het voelt als het...